و این آغاز انسان بود..
از بهشت که بیرون آمد،داراییش فقط یک سیب بود.سیبی که به وسوسه آن را چیده بود.و مکافات این وسوسه هبوط بود.
فرشته ها گفتند تو بی بهشت می میری.زمین جای تو نیست.زمین همه ظلم است و فساد.
انسان گفت:اما من به خودم ظلم کرده ام.زمین تاوان ظلم من است.اگر خدا چنین می خواهد پس زمین از بهشت بهتر است.
خدا گفت:برو و بدان جاده ای که تو را به بهشت می رساند از زمین می گذرد.زمینی آکنده از خیر و شر،آکنده از حق و باطل،از خطا و ثواب،و اگر خیر و حق و صواب پیروز شد تو باز خواهی گشت و گرنه...
و فرشته ها همه گریستند.اما انسان نرفت.انسان نمی توانست برود.انسان بر درگاه بهشت وامانده بود.می ترسید و مردد بود.
و آن وقت خدا چیزی به انسان داد.چیزی که هستی را مبهوت کرد و کائنات را به غبطه واداشت.
انسان دستهایش را گشود و خدا به او "اختیار" داد.
خدا گفت:حال انتخاب کن زیرا تو برای انتخاب کردن آفریده شدی.برو و بهترین را بر گزین و بهشت پاداش به گزیدن توست.
عقل و دل و هزاران پیامبر نیز با تو خواهند آمد تا تو بهترین را برگزینی. و آنگاه انسان زمین را انتخاب کرد. رنج و نبرد و صبوری را،
و این آغاز انسان بود.
"پیامبری از کنار خانه ما رد شد-عرفان نظر آهاری"
بازدید دیروز: 0
کل بازدید :2908
